دعاهای قرآنی

«بسم الله الرحمن الرحیم:

الحمدلله الذی أذن لعباده الدعا و جعل من الوسائل إلیه الإیمان و التوبة و البکاء و الصلاة علی محمد خاتم الأنبیاء و علی آله وأتباعه الأتقیاء

سپاس و ستایش ذات مقدّس پروردگار عظیم‌الشأنی را سزا است که با کمال بزرگی و بی‌نیازی و عزّت، درهای لطف و مرحمت ومهربانی و عطوفت خود را بر بندگان خود گشوده و کوچک و بزرگ و صالح و طالح و مطیع و عاصی و مؤمن و کافر را اذن عام و رخصت داده که هر ساعت و دقیقه از شب و روز و گاه و بیگاه و خلوت او را بخوانند و با خودِ او بدون واسطه مکالمه و خطاب نمایند.

در کتاب خود سورة المؤمن آیة 60 فرموده

«مرا بخوانید تا برای شما اجابت کنم».

و در همین آیه دعا وخواندن خود را عبادت شمرده

«هر کس از عبادت من که دعا باشد تکبّر ورزد به زودی داخل دوزخ گردد با کمال خواری».

و دستور داده با حضرتش مناجات و عرض حاجات کنند و حوائج خود را با خود او در میان گذارند. نه امیری گذاشته و نه حاجب و دربانی، نه وزیری گماشته و نه وکیل و معرّفی. هر که خواهد گو بیا و هر چه خواهد گو بخواه. کبر و ناز و حاجب و دربان درین درگاه نیست. هر کس در هر جا که خواهد می‌تواند با جناب او سخن

گوید و او بهتر از دل هر کس و از هر زبانی آگاه است. نه مترجم می‌خواهد ونه واسطه و رشوه‌ای؛ و نفرموده مقرّبین مرا بخوانید و یا کسی را واسطه و همراه بیاورید بلکه فرموده ایمان و تقوی و زاری خود را وسیله دانید و اینها را بجوئید نه آنکه اینها را بخوانید. چنانکه در سوره مائده آیة 35 فرموده :

(مائده / 35)

«ای مؤمنین از خدا بترسید و به سوی او وسیله‌ای بجوئید».

و نفرموده «ادعوا الوسیلة» وسیله را بخوانید. شبانه‌روز پنج مرتبه از روی وجود و کرم بندگانش را به درگاه خود خوانده تا او را بخوانند و به او تقرّب جویند و با او تجدید عهد بندگی کنند عجب خدای کارساز بنده‌نواز دانای راز بی‌نیازی است. «فشکرا له ثم شکرا له»